"Elveda Max, elveda Nadia." dedim. Onların başına gelenleri anlatmaya karar verdim. Çünkü ancak hikayesi anlatılan insanlar var oluyordu.

Böyle tuhaf bir dünyada yaşıyorduk işte. Bir tarafta iktidar duygusuyla insanların hayatlarını karartan barbarlar, bir taraftan da etik değerlere bağlı insanlar vardı. Bir tarafta vahşet, bir tarafta ahlâkî ilkeler.

İşte Türkiye böyle bir çelişkiler ülkesiydi. En avangart yaşamdan feodal aşiret düzenine kadar her şey vardı.

Niye hiçbir sokağın, caddenin, meydanın, köyün adı aynı kalmıyor; sürekli değiştiriliyordu acaba? Tarihten kaçmak için mi? Her şeye sıfırdan başlamak için mi?

İnsanların mutluluğu, iktidar oyunları arasında ne kadar da zavallı bir konu haline geliyordu.

Her iktidar öldürür. Kimi daha az, kimi daha çok.

Sen insanlara baktığın zaman üniformalar, bayraklar ve din görüyorsun. Ben ise seven, acı çeken, acıkan, üşüyen, korkan bir insan.